/ Tezler / Venedik Bienali’nde Sanat-Mimarlık Eşlemesi ve Mekânsal Pratik Olarak Ambiente

24/2/2019 / skopbülten / B. Beril Kapusuz Balcı

Carlo Scarpa’nın Merkez Pavyon ambiente tasarımı eskizleri, Archivio Storico dell’Arte Contemporanea, 1968

Tez, mimarlığın, binanın yalnızca bir parçası olduğu daha geniş bir kültürel alan olarak tanımlanması gerektiği ön kabulüyle, günümüzde mimarlık üretimi üzerine düşünme biçimlerinde meydana gelen dönüşümlerin izlerinden yola çıkmıştır. Mimarlığı, özellikle epistemolojik olarak disiplinerliğin sorgulanmaya başlandığı 1960’lardan hareketle, disipliner sınırların keskinliğini yitirdiği, disipline ait olagelmiş kavramların yeniden tanımlandığı ve alışılagelmiş yapma tekniklerinin sanat gibi farklı disiplinlerin kültürel alanlarına hareket ettiği bir bağlamda tanımlamıştır. 1960’lar ve 1970’ler boyunca mimarlığı sanattan ayıran sınırlar bulanıklaşmış, disiplinlerin kültürel alanları üst üste binmiş, bilgi üretme biçimleri çakışmıştır. Bu tarihsel bağlamda sergiler, sanat ve mimarlığın bu iç içe geçmiş bilgi üretme biçimlerinden biri olarak tezin araştırma alanını oluşturmuştur.

Yazar: B. Beril Kapusuz Balcı

Danışmanlar: Prof. Dr. Esin Boyacıoğlu (Gazi Üni.), Prof. Dr. Ayşen Savaş (ODTÜ)

Yer Bilgisi: Gazi Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Mimarlık Ana Bilim Dalı

Yılı: 2018

Bu tez, yazarı tarafından dergimize iletilmiştir. Yukardaki metin tezin “Giriş” kısmından alınmıştır.

mimarlık, bienal, tez tanıtımı