Ahmet Oktay, 1933’te Ankara’da doğdu. İlk şiiri, Gerçek dergisinde yayınlandı (1949). Öğrenimini lisede yarım bırakarak çalışmaya başladı. 1961 yılında Yeni İstanbul gazetesinin Ankara bürosunda “parlamento muhabiri” olarak profesyonel gazeteciliğe başladı. Ankara Ekspres, İktisat ve Piyasa, Vatan gibi gazetelerde muhabir olarak çalıştıktan sonra 1965 yılında TRT’den istifa ederek Akajans, ardından da Dünya gazetesinde haber müdürlüğü görevlerini yürüttü. 1978’de yeniden TRT’ye döndü. 1982’de buradan emekliliğini isteyip ayrıldı. Daha sonra Miliyet gazetesine geçti. 1993 Şubat’ında yazı işleri müdürlerinden biri olduğu Milliyet’ten ayrılarak kendini tümüyle yazmaya verdi. Ahmet Oktay’ın yapıtları şunlardır:
Deneme/İnceleme: Bir Arayış’ın Yazıları, Bir Yazı’nın Arayışları (1981); Yazın, İletişim, İdeoloji (1982), Yazılanla Okunan (1983); Kültür ve İdeoloji (1990); Karanfil ve Pranga (1990); Raffaello’nun Direnişi (1990); Zamanı Sorgulamak (1991); Kabul ve Red (1992); Şair ile Kurtarıcı (1992); Sanat ve Siyaset (1993); Türkiye’de Popüler Kültür (1993); Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı 1923-1950 (1993); İnsan, Yazar, Kitap (1995); Şiddet, Söz, Yaşam (1995); Medya ve Hedonizm (1995); İsrafil’in Sûr’u (1997)
Şiir: Gölgeleri Kullanmak (1963); Her Yüz Bir Öykü Yazar (1964, Yeditepe Şiir Ödülü); Dr. Kaligari’nin Dönüşü (1966); Sürgün (1979); Sürdürülen Bir Şarkının Tarihi (1981); Kara Bir Zamana Alınlık (1983); Yol Üstündeki Semender (1987, Behçet Necatigil Şiir Ödülü); Ağıtlar ve Övgüler (1991, Türkiye Yazarlar Birliği Yılın Şairi Ödülü); Bütün Şiirleri (1996); Gözüm Seyirdi Vakitten (1996); Söz Acıda Sınandı (1996); Az Kaldı Kışa (1996)
Anı/Anlatı: Gizli Çekmece (1991)
Oyun: Kurt Dişi (1971 ve 1973 yıllarında Devlet Tiyatroları’nda sahnelendi).