Lautréamont, Rimbaud, Alfred Jarry gibi yazarlarla birlikte, sadizmin kurucusu Marquis de Sade da sürrealizmin habercilerinden sayılıyor. Sade (1740-1814), edebiyatında cinsel fantezileri ile felsefeyi ve toplumsal eleştiriyi kaynaştırıyor. Bu fanteziler, kadınlara uygulanan ve işkenceye kadar varan şiddet ve sodomi sahneleriyle dolu. Bunları yaşantısında da denemeye kalktığı için devamlı yargılanıp ceza yemiş ve 32 yılını hapiste geçirmiş. Kimilerine göre Sade, adını verdiği “sadist” sapıklığın ilahı, kimilerine göreyse erotizmin ve cinsel özgürlüğün sözcüsü. Roland Barthes, Derrida, Foucault gibi çağdaş filozoflar ve Simone de Beavuoir gibi edebiyat üzerine yazanlar Sade üzerine incelemeler yayınlamış (Sade’ı Yakmalı mı?). Ama Sade başta “sanatın ancak erotik olabileceğine” (Breton) inanan sürrealistleri etkilemiş. Bunlar arasında da öne çıkanlar, Latin Amerikalı kadın sanatçılar: Frida Kahlo, Leonora Carrington, Remedios Varo ve özellikle Leonor Fini.
Arjantinli sanatçı Leonor Fini (1907-1996) oldukça liberter bir hayat sürüyor. Kadınlı erkekli sevgilileri, arkadaşları ve bir dolu kedisiyle yaşıyor. Kadınların cinsel dünyasının gizemlerine dalıyor. Cinsellikte şehvetin ve sınırları aşmanın kadına güç ve özgürlük kazandırdığına inanıyor. Kendini, Sade’ın en ünlü romanına adını veren Juliette’le özdeşleştiriyor. Juliette nemfoman bir cani ve böyle olduğu için gayet mutlu. Leonor Fini, Sade’dan etkilenmenin ötesinde, Juliette’ten desenler de yapıyor. [AA]
Çıplak Erkeğin Üzerinde Oturan Kadın, 1942
Nico Papatakis’le Oto-portre
Botanik Dersi, 1974
Koşulsuz Aşk, 1958
İsimsiz, 1937
Pauline Réage mahlasını kullanan Anne Desclos’un Sade’dan esinlenerek yazdığı, Leonor Fini’nin desenlerini yaptığı sadistik-erotik romanı Histoire d’O’nun (O’nun Hikâyesi) kapağı.
Histoire d’O için desen
Histoire d’O için desen
Histoire d’O için desen
