Toplumsal devrim peşinde bir ütopyacı, ezoterik bir mistik, vizyoner bir peygamber olarak nitelenen William Blake (1757-1827), şiirleri ve resimleriyle 1800’ler civarında İngiliz kültür hayatının en önemli figürlerinden birisiydi. Kimi çağdaşları tarafından geleceğin habercisi olarak görülüyordu ama çoğunluk için eksantrik ve marjinal bir kişilikti. Bir yazar arkadaşı onu “bir çivisi eksik dahi” olarak tarif etmişti. Birçok sanatçı gibi, değeri sonradan teslim edildi. Blake, hayalî ve mistik olanın, doğaüstünün peşinde koşan; öznel, erotik ve psişik olanı, düşleri ve kâbusları deşen işlerini, Aydınlanma döneminin akla ve rasyonalizme verdiği önceliğin radikal alternatifleri olarak görüyordu. Nitekim, sonraları romantiklerin, sembolistlerin, sürrealistlerin kahramanı ve rol modeli oldu.[1]
Blake 1824’te Dante’nin İlahi Komedyası’nı resimlemek için bir sipariş aldı. Hazırladığı 102 suluboya illüstrasyonun arasından yedisini gravür yapmak için seçti. Kendi tercihi mi, siparişi veren kişininki mi bilinmez, tümü “Cehennem” temalıydı. 1827’de ölümüyle gravürler yarım kaldı. [NAA]
“Inferno I – Dante Üç Canavardan Kaçıyor”, kurşun kalem, mürekkep ve suluboya.
“Inferno II – Virgil’in Misyonu”, kurşun kalem, mürekkep ve suluboya.
“Inferno XXV – Altı Ayaklı Yılan Agnolo Brunelleschi’ye saldırıyor”, kurşun kalem, mürekkep ve suluboya.
“Inferno V – Şehvetlilerin Çemberi: Francesca da Rimini”, kurşun kalem, mürekkep ve suluboya.
[1] Sebastian Schütze ve Maria Antonietta Terzoli, The Complete Drawings, William Blake: Dante’s Divine Comedy (Köln: Taschen, 2017).